حسّ آمیزی در معارف بهاءولد

معارف، مجموعه مواعظ و سخنان سلطان العلما بهاءولد، ازجمله آثار برجسته و شگرف نثر عرفانی است که به شیوه نثر بینابین و ساده نوشته ­شده ­است و در روانی، به شعر می­ماند. یکی از  شیوه­های بیان کردن و انتقال دادن تجربه­ها و مفاهیم، آن است که حواس گوناگون مخاطب را  هم زمان تحت تأثیر قرار دهند که در این­صورت می­توانیم قدرت القای معانی و مفاهیم را تا چند برابر افزایش دهیم. در این مقاله، یکی از زیباترین صنایع بدیعی در معارف بهاءولد؛ یعنی حسّامیزی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. این آرایه ادبی گاه از راه به کار بردن واژگان و تعبیرات مربوط به حسی درباره حس دیگر است. از این رو، پس از ذکر تعریف و معرفی این  صنعت بدیعی، به ذکر نمونه­هایی از آن در معارف، که از بسامد بالاتری برخوردار است پرداخته ایم. نتیجه این پژوهش مشخص می­کند که استفاده بهاءولد از حسّامیزی در اثرش به ویژه حسّ چشایی، از شیوه­های هنری گفتار اوست، که سبب برجستگی کلام وی شده است